Candidiasis: Yeast Infections
Holly Nash, DVM, MS
Veterinary Services Department, Drs. Foster & Smith, Inc
Candidiasis is an infection with the yeast Candida albicans. This is a yeast that is normally present in low numbers in the digestive system of birds. If the numbers of the yeast increase or there is some damage to the digestive tract, Candida can cause problems in the digestive tract and other organs including the beak and respiratory system. Candida can also infect the skin, feathers, eyes, and reproductive tract, but this is more common in nonpsittacine birds (birds not in the parrot family).
Which birds are at risk for candidiasis?
Candidiasis is most common in young birds, especially cockatiels. It is also more common in birds with suppressed immune systems. Factors that may increase the risk of a bird having candidiasis include:
What are the signs of candidiasis?
The signs will vary depending upon the organs involved. There may be only one area involved such as the mouth, or the entire digestive tract or other organs can be affected at the same time.
Infections of the mouth and beak can cause bad breath, and white, raised areas (called plaques) with thick clear or white material in the mouth. Some suggest the inside of the mouth has the appearance of terry cloth. Infections of the beak often occur at the commissures (where the upper and lower beaks meet).
Infections of the crop may cause regurgitation, depression, loss of appetite, a thickening of the crop, delayed crop emptying, and possible crop impaction.
If the infection occurs lower in the digestive tract, there may be depression, loss of appetite, weight loss, vomiting, and diarrhea. Because the absorption of nutrients by the intestines is decreased, malnutrition can often result if the infection becomes chronic.
In the respiratory tract, Candida may cause nasal discharge, a change in the voice, difficulty breathing, rapid breathing, and inability to exercise.
How is candidiasis diagnosed?
Since Candida is normally present in the digestive tract, simply finding the yeast there does not make the diagnosis of candidiasis. Along with a culture of the affected area and the finding of a large number of the organisms, your veterinarian will also take into account the signs, results of a physical examination, history and husbandry of the bird, and presence of other diseases.
To obtain samples for culture and microscopic examination, the mouth or other accessible area may be swabbed, or, an endoscope may be used to obtain samples from further down in the digestive tract.
How is candidiasis treated?
Treatment will include the administration of antifungal medications as well as eliminating any risk factors, such as poor diet, poor sanitation, or the presence of other diseases. Antifungal medications commonly include nystatin, flucytosine, ketoconazole, fluconazole, and itraconazole. For treatment of oral or skin infections, ointment containing amphotericin B may be applied.
How is candidiasis prevented?
Candidiasis occurs when some other factor negatively influences the health of the bird. By providing a clean environment and proper nutrition, reducing or eliminating any causes of stress, and preventing contact with any potentially sick bird, the risk of candidiasis can be greatly decreased.
For birds on prolonged antibiotics, your veterinarian may advise mixing chlorhexidine into the drinking water. If candidiasis occurs in a bird nursery, nystatin may be added to the hand-rearing formulas. Any nursery items should be cleaned and disinfected after use on each bird (do not use any utensil on two birds without disinfecting in-between). Any left-over formula that could have been contaminated with secretions from baby birds should be discarded
ترجمه حمید حبیبی( گرمسار )
کاندیدیازیس : عفونت مخمر ها
شرح:
کاندیدیازیس عفونتی در اثر عامل کاندیدا آلبیکنس می باشد کاندیدا جزء فلور طبیعی دستگاه گوارش پرندگان
می باشد اگر تعداد مخمر ها افزایش یابد یا به دستگاه گوارش آسیبی وارد شود کاندیدا می تواند سبب مشکلاتی در دستگاه گوارش و دیگر ار گانها شامل منقار و دستگاه تنفسی شود کاندیدیا همچنین می تواند پوست , پر ها , چشم ها و دستگاه تناسلی را آلوده کند که بیشتر در پرندگان غیر خانواده طوطی ها معمول است.
احتمال آلودگی به کاندیدیازیس در چه پرندگانی بیشتر است؟
کاندیدیازیس بیشتر در پرندگان جوان خصو صا cockatiel (طوطی کوچک تاجدار استرالیایی) رخ می دهد و همچنین در پرندگانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند نیز معمول است . فاکتور هایی که سبب افزایش ابتلا پرندگان به کاندیدیازیس می شوند شامل :
نشانه های کاندیدیازیس چیست؟
نشانه های وابسته به ار گانهای در گیر متغییر است. ممکن است فقط یک منطقه مثلا دهان در گیر باشد یا کل دستگاه گوارش یا دیگر ارگانها در شرایط مختلف می توانند در گیر باشند
عفو نت های دهان و منقار می تواند باعث بد نفس کشیدن (زجر تنفسی ) یا ایجاد پلاک های سفید با بر آمدگی آشکار حاوی مواد سفیددر دهان شوند بعضی ها اظهار می کنند که داخل دهان بافت کرکی آشکار ایجاد می شود عفو نت های منقار اغلب در مفصل منقار رخ می دهد ( محلی که فک بالا به فک پایین به هم میرسند) .
عفونتهای چینه دان می تواند سبب استفراغ , بی حالی , از دست دادن اشتها , ضخیم شدن چینه دان , به تاخیر افتادن تخلیه چینه دان و امکان سختی و فشر دگی چینه دان می شود.
اگرعفونت کمتر در دستگاه گوارش رخ دهد بی حالی و کاهش اشتها و کاهش وزن و استفراغ و اسهال(diarrhea ) می تواند رخ دهد . زیرا جذب مواد غذایی بوسیله روده کاهش می یابد و سوء تغذیه به دنبال عفونت مزمن اغلب رخ می دهد.
کاندیدا در لوله تنفسی می تواند سبب آبریزش بینی, تغییر در صدا , زجر نفسی , تنفس سریع ,و ناتوانی در فعالییت بدنی شوند0
تشخیص کاندیدیازیس چگونه است؟
از آنجا که کاندیدا جزء فلور طبیعی دستگاه گوارش می باشد نمی توان به سادگی تشخیص داد که کاندیدیازیس رخ داده است0 در سراسر مدتی که عامل بیماری در حال رشد در یک ناحیه یا چند ارگان بدن است دامپزشکتان براساس نشانه ها , نتایج آزمونهای فیزیکی, تاریخچه تغذیه پرنده و حضور دیگر بیماری ها اقدامات لازم را انجام می دهد
برای حصول نمونه برای کشت و آزمایش میکروسکپی ,در دهان یا دیگر مناطق قابل دسترسی توسط swabbed و در مناطق پایین تر دستگاه گوارش از آندوسکوپی استفاده می شود0
چگونه کاندیدیازیس درمان می شود؟
درمان بر پایه آنتی فونجال(ضد قارچ) با شرط حذف فاکتورهای خطر دیگر مثل فقر تغذیه , فقر بهداشت , یا حضور دیگر بیماری ها درمان خوبی خواهد بود دارو های ضد قارچ عموما شامل نیستاتین , فلو سیتوسین , کتو کونازول, ایتر کو نازول می باشد برای درمان عفونت دهان یا پوست , از پماد حاوی آمفوتریسین B می توان استفاده کرد
پیشگیری از کاندیدیازیس چگونه است؟
کاندیدیازیس به دنبال برخی فاکتورهای تضعیف سیستم ایمنی در پرنده رخ می دهد0 برای جلوگیری تمییز کردن محیط و تغذیه صحیح , کاهش یا زدودن هر عامل استرسی , جلوگیری تماس با هر پرنده عامل بیماری , خطر کاندیدیازیس را به مقدار زیادی کاهش می دهد 0
دامپزشکان یک آنتی بیوتیک درمانی طولانی مدت مثل کلرو هگزیدین را مخلوط با آب می توانند به پرنده تجویز کنند اگر کاندیدیازیس در یک پرنده نوزاد رخ دهد نیستاتسن را می توان به فرمول دارویی آن اضافه کرد . و اتاق جوجه باید تمییز باشد و باید بعد از هر بار استعمال(هچ جوجه) آن را ضد عفونی کرد . *{ از وسایل آشپزخانه برای 2 پرنده بدون ضد عفونی کردن استفاده نکنید ) باقی مانده ترکیب دارویی که با ترشحات جوجه یا پرنده آغشته شده را باید دور ریخت0
ترجمه حمید حبیبی ( گرمسار ) 1دامپزشکی 2 damparvari
Histiocytoma
Veterinary & Aquatic Services Department, Drs. Foster & Smith, Inc
Histiocytomas can affect dogs of any age. They can appear on any location on the body, however, the vast majority of histiocytomas appear on the head. Histiocytomas usually occur on dogs under three years of age; histiocytomas are one of the most common tumors in this age group. The breed or sex of the dog does not appear to influence their development.
These tumors appear rapidly and are small, round, and hairless. They will often ulcerate and then become smaller and go away. They usually appear as a solitary mass, but more than one may be present at a time. These tumors are benign and are not considered to be a health risk.
Treatment often involves just letting the tumor run its course. Histiocytomas can be surgically removed, if they are bothering the dog and are in a location where the removal will allow for closure of the skin. They can also be treated with topical steroids and antibiotics if they ulcerate, become inflamed, or infected. However, most dogs never receive nor require any treatment intervention. If you see a small tumor that develops on your dog make sure to have it examined by your veterinarian
هیستوسیتوما در سگها
هیستوسیتوما می تواند در سگ ها در هر سنی رخ می دهد آ نها می توانند روی هر نقطه از بدن
ظاهر شوند اگر چه در بیشتر موارد روی سر ظاهر می شوند و اکثراً در سگ هاییبا سن کمتر از 3 سال
رخ می دهند این تو مو رها از بیشترین تو مورهایی است که در این گروه سنی اتفاق می افتد نژاد و
جنسیت سگ ها در قدرت ظاهر شدن و توسعه آنها نقش ندارند
این تومورها به سرعت ، کوچک ، گرد و بدون پوشش مو ظاهر می شونداغلب او قات این تومورها
زخم هستند و پس کوچکتر می شوند و خودش برداشته و کنده می شند آنها معمولاً همچنین به
صورت تنها ظاهر می شوند ولی در آن واحد می تواند بیش از یکی باشد این تومورها خوش خیم
هستند و خطر زیادی برای سلامتی ندارند
درمان در اغلب موارد فقط در ناحیه عارضه صورت می گیرد هیستوسیتوما اگر مخل و آزاردهنده
است برای سگ یا برداشتن آن می تواند یک آسودگی برای سگ به همراه داشته باشد می تواند با
جراحی برداشته شود آنها همچنین با استفاده از دارو های استروئیدی و انتی بیوتیکها به صورت
موضعی در صورت وجود زخم ، آماس بر آمده یا عفونت قابل درمان است اگر چه بیشتر سگها نیازی به
این اقدام برای دریافت داروها ندارند اگر شما یک تومور کوچک د حال توسعه روی بدن سگتان
دیدید آن را بررسی کنید وبه دستور دامپزشکتان آزمایش های مور نیاز را انجام دهید
HSMIDHSBIBY2001@YAHOO.COM WWW.HAMIDVET.MIHANBLOG.COM
ترجمه حمید حبیبی
What is a goiter?
The term 'goiter' refers to a medical condition called 'thyroid hyperplasia.' In this condition, the cells of the thyroid gland proliferate in large numbers and the gland actually enlarges. This condition has been diagnosed in multiple bird species including wild birds as well as pigeons, canaries, cockatiels, and budgerigars (budgies); it is a common disease of the thyroid gland in budgies.
Under normal conditions, the thyroid gland produces several hormones, including thyroxine, and iodine is necessary for their production. There is a feedback mechanism to control the amount of hormone production. If the brain senses the thyroid hormones are too low, it will signal the thyroid gland to produce more. The reverse is also true, if thyroid hormone levels are too high, the brain will signal the thyroid gland to slow production. If the thyroid gland is stimulated by the brain to produce more hormones over a long time period, the cells of the gland multiply, and the thyroid gland enlarges. This enlargement occurs even if an iodine deficiency makes it impossible for the thyroid gland to produce its hormones.
What causes a goiter?
A goiter can result from several conditions including:
What are the signs of a goiter in birds?
The thyroid gland of a bird is located in the chest cavity, and, when enlarged, can place pressure on the heart, digestive system, lungs, and air sacs. The pressure on the heart may also cause buildup of fluids in the respiratory system. Excess fluids may also be produced in the digestive system. Signs of an enlarged thyroid include:
Clinical signs in pigeons are related to the lower than normal levels of hormone produced, resulting in:
How is a goiter in birds diagnosed?
The veterinarian will need a thorough history, including a description of the bird's diet, when the signs first appeared, any exposure to toxins, and any signs of infection. Large masses may be palpable in the neck in some bird species, but the enlargement may be restricted to the chest cavity, especially in budgies. Blood tests may be conducted to evaluate thyroid function and the levels of the thyroid hormones. Radiographs may be helpful. A goiter must be distinguished from other causes of thyroid enlargement including tumors and cysts.
What is the treatment?
If the goiter is due to iodine deficiency, iodine supplementation can be given, usually in the water. In serious cases, the bird may need to be placed in an oxygen-rich environment and receive sodium iodide injections. The diet needs to be corrected if it includes goitrogenic agents. Access to any potentially toxic insecticides or other chemicals must be restricted. Any infections or other health conditions should be treated appropriately.
How can goiters be prevented?
In geographical areas in which iodine is deficient in the soil (and drinking water), iodine can be added to the drinking water according to your veterinarian's recommendations. A bird should receive a high quality formulated commercial diet and not have access to goitrogenic foods and toxins. Finally, any medical conditions, including infections, should be treated promptly.
References and Further
Butcher, GD; Beck, CC. Avian Goiter (Thyroid Hyperplasia or Dysplasia).
Hillyer, EV. Avian dermatology. In Birchard, SJ; Sherding, RG (eds.) Saunders Manual of Small Animal Practice. W.B. Saunders Co.
Oglesbee, BL; Orosz, S; Dorrestein, GM. The endocrine system. In Altman, RB; Clubb, SL; Dorrestein, GM; Quesenberry, K. (eds.). Avian Medicine and Surgery. W.B. Saunders Co.
Rupley, AE. Manual of Avian Practice. W.B. Saunders Co.
گواتر
گواتر چیست؟
اصطلاح گواتر به یک شرایطی گفته می شود که در آن افزایش سلول های تیروئید داریم.در این حالت سلول های غده تیروئید به تعداد زیاد ی افزایش می یابدو غده در حقیقت بزرگ می شود این شرایط در همه گونه های پرندگان شامل پرندگان وحشی و نیز کبوتر ها ، قناری ها ، طوطی ها ، و مرغ عشق ها دیده شده است . آن یک بیماری عمومی در مرغ عشق می باشد
غدد تیروئید در شرایط تحت نرمال چندین هورمون مختلف تو لید می کنند شامل تیروکسین و ید که برای تولیدات غده بسیار ضروری می باشند.یک مکانیسم فید بک نیزبرای کنترل میزان تولید هورمون ها وجود دارد اگر مغز احساس کند هورمون های تیروئید کم هستند سیگنال هایی را به غدد تیروئید می فرستد تا هورمون بیشتری تولید کند . بلعکس هم درست است ، اگر میزان میزان هورمون تیروئید بالا هستند مغز با فرستادن سیگنالهایی به غدد تیروئید تولید را کند می کنند اگر غده تیروئید توسط مغز برای تولید بیشتر هورمون ها تحریک شود در یک دوره زمانی بلند سلو ل های غدد تکثیر می یابند و غدد تیروئید بزرگ می شوند و همچنین در اثرفقدان ید هم این بزرگ شدگی اتفاق می افتد زیرا در فقدان ید تولید هورمون ها کاهش می یابد و نیاز به تکثیر برای سلول های بیشتر دارد
چگونه گواتر حاصل می شود؟
از جمله عواملی که تحت آن گواتر حاصل می شود:
1) معمولاً کمبود ید در نتیجه جیره یا تغذیه با خورا کهای با کمبود ید
2) خوردن غذا هایی شامل عناصر گواترزا(goitrogenic) شامل خوراک هایی چون (باقلا)soybean ,(بذرک) flax , rapseed , (شلغم)turnip , و
دیگر خانواده های کلم ها مثل (کلم سر پیچ)kala , (کلم معمولی)cabbage ,(کلم بروکسل) broccoli .
3) عفونت های سختی که التهاب غدد تیروئید را ایجاد می کنند
4) توکسین ها مثل سموم ارگانوفسفره و biphenol cloinated
نشانه های گواتر در پرند گان چیست ؟
غدد تیروئید پرند گان در ناحیه cavity chest قرار دارد و وقتی بزرگ می شود در جایی قرار می گیرد که می تواند به قلب ، سیستم تغذیه ،
ریه ها ، و کیسه های هوایی فشار وارد کند
فشار روی قلب می تواند همچنین موجب شود مایعات در سیستم تنفسیو همچنین در سیستم تغذیه ای افزایش یابند
نشانه های از یک مورد غده تیروئیدبزرگ درگیر با بیماری:
1)صرع و مرگ ناگهانی به موجب فشردگی فیزیکی قلب و عروق خونی بزرگ
2) سخت شدن بلع(تنگی مری)
3) تورم چینه دان (crop)
4) استفراغ کردن(قی کردن)
5) کاهش وزن
6) کاهش میل جنسی به دنبال انسداد مری
7) زجر تنفسی (با سختی نفس کشیدن)
8) خس خس کردن
9) ایجاد صدای جیغ در هنگام دم و بازدمو تغییر آواز خواندن و صدا
نشانه های کلینیکی در کبوتر ها وابسته به کاهش میزان هورمون شامل نتایج زیر هستند :
1) کاهش قدرت ایمنی
2) مستعد شدن پرندگان به عفونت ها
3) چاقی
4) تولید مثل نامرغوب
5) پر و پوست غیر نرمال
6) افسردگی
7) بی حالی یا مرگ کاذب یا سستی
روش تشخیص گواتر در پرندگانچطور است؟
دامپزشک برای درمان نیاز به یک تاریخچه از پرنده دارد که شامل شرح تغذیه پرنده در زمان ظا هر شدن اولین نشانه ها ، شرح هر نوع قرار گیری در معرض سموم و هر نشانه ای از عفونت
در بعضی گونه ها توده های بزرگ در زیرگردن مشا هده می شوند
اما تورم در گونه مرغ عشق می تواند در cavity chest رخ دهد
تست های خونی می تواند در ارزیابی ساختمان تیروئید و میزان هورمو ن ها ی تیروئید کمک کننده باشند عکس های رادیو گرافی می توانند مفید باشند گواتر باید نسبت به دیگر بیماری های تیروئیدی که باعث بزرگ شدن غده می شوند مثل تومور و کیست ها برجسته تر باشند
روش های درمان چگونه است؟
اگر گواتر به دلیل کاهش ید است می توانید از ترکیبات ید مکمل همراه با آب استفاده کنید در گاهی موارد پرنده نیاز به یک محیط با حجم
زیاد اکسیژن داردو باید سیم یدید را به صورت تزریقی دریافت کنندنیاز های تغذیه ای باید از نظر میزان مواد گواتر زا(goitrogenic ) تصحیح
شده باشد
وپرنده از نظر قرارگیری در معرض سموم ارگانوفسفره(حشره کش ها) یا دیگرمواد شیمیایی باید محدود شود.هر عفونت یا شرایط دیگر بیماری باید به طور مناسب درمان شود.
چگونه از گواتر می توان ممانعت کرد؟
در مناطق جغرافیایی که ید در زمین و آب آشامیدنی کم است ید می تواند درآب بر طبق پیشنهاد دامپزشکتان اضافه شود یک پرنده باید میزان بالایی از مواد غذایی تجاری اخذ کند و غذا هایی که عناصر گواتر زا و سموم دارند نباید استفاده شود
سرانجام هر شرایط نامطلوب مثل عفو نت ها باید سریعاً مورد درمان قرار گیرند.
ترجمه حمید حبیبی
What is aspergillosis and what causes it? Aspergillosis is a respiratory disease of birds caused by the fungus Aspergillus, which is found almost everywhere in the environment. Usually, the fungus does not cause disease, however, if a bird does not have a healthy immune system, it can cause illness. Predisposing factors include other illnesses, stress, poor nutrition, poor husbandry or unsanitary conditions, another injury to the respiratory system (e.g.; smoke inhalation), and prolonged use of certain medications such as antibiotics or corticosteroids. The combination of the number of spores in the environment and the presence of predisposing factors determine which birds are most at risk of disease. Aspergillosis appears to be more common in parrots and mynahs than other pet birds. What are the signs of aspergillosis? Aspergillosis can follow one of two courses - acute or chronic. Birds with acute aspergillosis have severe difficulty breathing, decreased or loss of appetite, frequent drinking and urination, cyanosis (a bluish coloration of mucous membranes and/or skin), and even sudden death. The fungus generally affects the trachea, syrinx (voice box), and air sacs. The lungs may also be involved. Diagnosis is generally made through a post-mortem examination. Chronic aspergillosis is much more common, and unfortunately, much more deadly due to its insidious nature. The bird may not become symptomatic until the disease has progressed too far for a cure. The respiratory system is the primary location of infection. White nodules appear and ultimately erode through the tissue, and large numbers of spores enter the bloodstream. The spores then travel throughout the body, infecting multiple organs including kidneys, skin, muscle, gastrointestinal tract, liver, eyes, and brain. Respiratory symptoms will be the first to occur but will depend on the location of the greatest areas of colonization. Difficulty breathing, rapid breathing and/or exercise intolerance are common. If the syrinx (voice box) is involved, a change in voice, reluctance to talk, or a "click" may occur. Nares may become plugged or you may see a discharge. Eventually, severe respiratory compromise may kill the bird. Other signs and symptoms will vary, depending on the other organs involved. If any portion of the central nervous system has become involved, the bird may have tremors, an uneven or wobbly gait, seizures, or paralysis. With liver involvement, a green discoloration to the urates may be seen, and the veterinarian may feel an enlarged liver. Generalized, non-specific symptoms can include loss of appetite leading to weight loss, muscle wasting, gout (painful, inflamed joints due to urate deposits), regurgitation, abnormal feces or diarrhea, excessive urination, depression, and lethargy. Spores can penetrate fresh or incubating eggs and will kill the embryos. How is aspergillosis diagnosed? Aspergillosis can be very difficult to diagnose since the signs of disease mimic those of many other illnesses, especially in the chronic form. The veterinarian will need a detailed history of the course of the illness, and an accurate description of the diet and husbandry of the bird. Radiographs, a complete blood count, and a chemistry panel may help support a diagnosis. Endoscopy can be used to view lesions in the syrinx or trachea, and a sample can be taken for culture and microscopic examination, either of which can confirm a diagnosis. A diagnosis can also be made based on a specific blood test used to detect antibodies to Aspergillus in the blood. Sometimes, however, the test can be falsely negative, especially if the bird's immune system is suppressed. How is aspergillosis treated? Surgery may be performed to remove accessible lesions. Antifungal drugs, such as itraconazole, ketoconazole, terbinafine, flucytosine, and amphotericin B, may be administered orally, topically, by injection, or nebulizing, depending upon the drug. Therapy needs to be continued for weeks to months and more than one antifungal drug may be used. Supportive care such as oxygen, supplemental heat, tube feeding, and treatment of underlying conditions are often needed. Unfortunately, the prognosis is always guarded. How can aspergillosis be prevented? The importance of good husbandry to prevent outbreaks of aspergillosis cannot be overstated. Keep your bird in a well-ventilated environment. Clean food and water dishes every day. Replace substrate (material lining the cage bottom) regularly. Remove your bird and thoroughly clean cages, toys, perches, etc., at least once a month. Pay attention to good nutrition, offering the right combination of fruits, vegetables, grains and seeds with variety, and only a sprinkling of "treats." Essentially, you want to do everything you can to alleviate stress in your bird's life and provide a scrupulously clean environment. A susceptible bird that has been exposed to Aspergillus may be treated with flucytosine and itraconazole in an attempt to prevent infection. آسپرژیلوس در پرندگان آسپرژیلوس یک بیماری تنفسی در پرندگان است که در اثر fungus aspergillus حاصل می شود که در تمام مکان های یافت می شود. A fumigatus بیشتر عامل بیماری در میان گونه های رایج است اگرچه A flurus و A niger و … میتوانند مشکل ساز باشند آسپرژیلوس به راحتی در محیط نمدار و آبکی رشد می کند واپورهای میکروسکوپی آنها به راحتی با باد در هوا نقل و انتقال می یابد و تهویه و بهداشت ضعیف و هوای غبار آلود و نگهداری در قفس می تواند شانس انتقال اسپور ها را افزایش دهد قار چ ها همیشه عامل بیماری نیستنداما اگر یک پرنده سیستم دفاعی سالم نداشته باشد قارچ می تواند عامل بیماری شود علاوه بر ضعف ایمنی دیگر بیماری ها ,استرس , تغذیه ضعیف , مواد مغذی کم , و شرایط غیر بهداشتی و جراحات دیگر بر سیستم تنفسی مثل استنشاق دود و همچنین استفاده طولانی از دارو ها مثل کورتیکو استروئید ها و آنتی بیو تیک ها. در محیط همیشه ترکیبی از اسپورهای مختلف وجود دارد که از فاکتورهای زمینه ساز در حدت و شدت بیماری در پرندگان است آسپرژیلوس بیشتر در طوطی ها ی معمولی و مینا ها و در پرندگان زینتی دیده می شوند نشانه های آسپرژیلوس چیست؟ آسپرژیلوس یکی از دو مسیر حاد یا مزمن را دنبال می کند در مورد حاد پرندگان دچار زجر تنفسی و کاهش تنفسی می شوند و و تمایلات جنسی خود را از دست می دهند و افزایش نوشیدن آب و افزایش دفع ادرار صورت می گیرد سیانوزیز(تغییر رنگ پوست و مخاط به آبی) و حتی مرگ نیز رخ می دهد. قارچ ها معمولا روی ریه, سیرینکس و کیسه های هوایی اثر می گذارند وتشخیص عمو ما در لاشه پس از مرگ ممکن است آسپرژیلوس مزمن بسیار عمو می تر است و متاسفانه به خاطر طبیعت موذیانه اش بسیار کشنده تر است پرنده ممکن است تا پیشرفت بیماری علائمی را نشان ندهد تا در مان را شروع کنیم اولین مکان عفونت سیستم تنفسی است نودول های سفید ظاهر شده و سر انجام بافت فاسد شده و اسپور های فراوانی وارد جریان خون می شوند اسپور ها سپس به سراسر بدن می روند عفو نت ها در چندین نقطه از ارگان های بدن شامل کلیه ها ,پوست, ماهیچه, روده ها کبد, چشم و مغز . در سیستم ایمنی اول رخ می دهد امّا کلنیزه شدن (بیشتر شدن) در منطقة بزرگی از بدن رخ می دهد سختی تنفس ،سرع نفس کشیدن و یا ناتوانی در تنفس رایج می باشد اگر سیرینکس اولیه است یک تغییر در صدا ، بی میلی در آواز خواندن یا click می تواند رخ د هد مجرای بینی بسته می شود یا یک آبریزش دیده می شود سرانجام با زجر تنفسی پرنده به خطر می افتد و می تواند پرنده را بکشد دیگر نشانه ها متغییر اند و بستگی به دیگر ارگان های در گیر دارد اگر بخش های سیستم عصبی در گیر شود پرنده دچار رعشه می شود و گا مهای لرزان نا هموار برمی دارد و صرع و فلجی از جملة پیشامد های آن است . با در گیری کبد ادرار دچار تغییر به سبز رنگ می شود و دامپزشک می تواند حدس بز ند کبد بزرگ شده است بعلاوه مدفوع غیر نرمال یا اسهال و دفع ادرار زیاد ، افسردگی و بیحالی از دیگر اتفاقات است. اسپور ها می توانند به سر عت به داخل تخم مرغ در حال هچینگ(جوجه کشی) نفوذ یابند و جنین(رویان ) را بکشند چطور باید اسپرجیلوس را تشخیص داد؟ آسپر جیلوس می تواند پس از مبتلا کردن پرنده خیلی از لحاظ تشخیص متفاوت باشد و آن به خاطر تعدد عوامل بیماری زا خصوصا در فرم حاد می باشد دامپزشک برای تشخیص نیاز به یک جز ئیات تاریخچه ای از روند بیماری و یک شرح از تغذیه و نوع قفس پرنده دارد . رادیو گرافی ، شمارش گلبول قرمز کامل خون ویک آزمایش از مواد شیمیاییمیتواند در به دنبال دیگر نشانه ها در تشخیص ما را کمک کند ، اندوسکوپی برای دیدن ضایعات سیرینکس یا تراگیای نای و نمونه برداری برای کشت میکروبی در آزمایشگاه و عملیات میکروسکپی می تواند مورد استفاده قرار گیرد و بعد از مسجل شدن عوامل معالجه صورت می گیرد یک روش تشخیص می تواند بر پایه یک تست خون ویژه باشد که در آن از آنتی بادی های مخصوص آسپر جیلوس در خون استفاده می شود.گرچه برخی اوقات جواب آزمایش به اشتباه منفی می شود بویژه اگر سیستم ایمنی پرنده ها منکوب شده باشد . چگونه آسپرژیلوس درمان می شود؟ جراحی می تواند در بر داشتن ضایعات قابل دسترسی نقش مهمی ایفا کند دارو های ضد قارچ همچنین مثل اینترا کوفازول ، کتوکونازول ، تربین افرین فلو سیتوسین ، آمفو تریسین B می تواند به صورت دهانی ، موضعی ، تزریقی ، گرد دارویی مورد استفاده باشد در کنار آن تو جهاتی مثل استفاده از اکسیژن ، گرمای تکمیلی، لوله تغذیه ای و درمان با شرایط اصولی اغلب مورد نیاز است. متاسفانه پیش بینی ها عمو ما احتیاط آمیز همراه با اشتباه می باشند. چگونه می توان از آسپرژیلوزیس جلو گیری کرد؟ ضروررت استفاده از محصولات زراعی مرغوب در جلوگیری از فاجعه آسپرژیلوزیس نمی تواند بی تاثیر باشد پرنده تان را را در محیط با تهویه مناسب نگاه دارید.ظرف غذا و آب را هر روز تمیز کنید و مرتبا تخته زیر قفس را عوض کنید . دست کم هر یک ماه پرنده را از قفس بیرون آورده و قفس را تمییز کنید (اسباب بازی ، محل نشستن و ...) به تغذیه خوب مثل ارائه تر کیبات خوب میوه ها ، سبزی ها ، گندم ها و دانه ها با واریته ها و دانه های نمدار تازه توجه شود . برای کاهش استرس و ایجاد محیط مناسب برای پرنده تان محیط تمیزی زا تهیه کنید . یک پرنده بیمار که مستعد به آلودگی با آسپرژیلوزیس است با داروهای Flucytoscine و intraconazol قابل درمان است البته به همراه درمان عفو نت .
Aspergillosis in Birds
Veterinary & Aquatic Services Department, Drs. Foster & Smith, Inc.
مهمترین بیماری های تغذیه ای در شتر مرغ و نحوه پیشگیری از آنها
مقدمه پرورش شتر مرغ امروزه با عنایت به مزایای بسیار زیاد آن به عنوان یک رویکرد های جدید در صنعت دامپروری مورد توجه بسیار واقع شده است . این پرنده همه چیز خوار بوده ودر مناطق خشک و کم آب براحتی زیست می کند . از لحاظ پایداری در برابر شرایط نا مساعد طبیعی در مقابل کمبود آب و غذا شبیه شتر و از لحاظ ظاهری شبیه پرندگان است. در حال حاضر می توان شتر مرغ را به عنوان دام آینده در بسیاری از مناطق معرفی کرد . شتر مرغ ها به کنجکاوی و بویژه علاقمندی به اجسام درخشنده و رنگی مشهور هستند از اینرو ممکن است اجسام خارجی توسط آنها بلع و زمینه لازم برای بروز بیماری یبوست ( انباشتگی ) را فراهم کند . بنابر این عوامل موثر در سلامتی و بهداشت این پرندگان یکی از جنبه های بسیار مهم این نوع پرورش می باشد .یبوست بیماری ست که اغلب بطور مکرر مشکلاتی را در رشد جوجه ها بوجود می آورد .
در حال حاضر دو نوع از یبوست شناسایی شده است :
یبوست حاد یا یبوستی که شتر مرغ اخیرا کسب کرده که با علائم شدید و در زمان کوتاه یعنی بین 12 تا 24 ساعت بروز پیدا می کند . دومین نوع آن یبوست مزمن یا نوع دراز مدت آن است .
بطور معمول یبوست حاد از شترمرغ هایی که مقدار بسیار زیادی از مواد غیر خوراکی مصرف می کنند نتیجه می شود که این تیپ آن می تواند از مصرف بیش از اندازه شن ، خاک ، سنگریزه ، علف های زبر و از این قبیل مواد حاصل گردد .
انسداد حاد منجر به کولیک و سر انجام مرگ پرنده را در بردارد . معمولا انباشتگی پیش معده بصورت جزئی مانع عبورمواد بطور کامل می شود که این عامل می تواند مسبب بروز نوع مزمن آن باشد .چنین پرنده هایی معمولا وزن نرمالی بدست نخواهند آورد ودر ظاهر غالبا دچار سوء تغذیه شده و گرایش به بلع مواد غیر خوراکی دارند .
نوع خوراک ، فاکتور های استرس ، عوامل محیطی و … را می توان از فاکتور های مهم بروز یبوست در صنعت پرورش شتر مرغ دانست .
از فاکتور های خوراکی ایجاد کننده یبوست می توان مصرف بیش از اندازه فیبر ، دریافت برگ ها و ساقه های یونجه ، ساقه گراس ها برای جوجه ها ی جوان به ویژه جوجه هایی که درمزرعه کوچک دارای محدودیت چراگاه هستند را بر شمرد . دریافت حجم زیادی از دانه های زبر ، گراس های خشک و میوه ها ی وحشی می تواند زمینه ساز انباشتگی در شتر مرغ های مسن تر باشد . از آنجایی که پیلورمعده شترمرغ خیلی کوچک بوده و جوجه ها ی جوان ظرفیت توسعه برای هضم را ندارند توصیه می شود که جیره غذایی در نظر گرفته شده برای آنها از کیفیت مطلوب بر خوردار باشد . از تغذیه فیبر نا مرغوب برای شتر مرغ های زیر وزن kg 35 باید امتناع نمود و نکته دیگر اینکه خطر انباشتگی با افزایش سن در شتر مرغ ها سیر نزولی پیدا می کند . ناتوانی شتر مرغ های جوان د رهضم فیبر به علت نبودباکترها ی هاضم سلولوز در قولون است و یکی از عوامل حیوانی می باشد که میتواند منجر به بروز این عارضه شود. جوجه ها بدون مصرف غذا در دراز مدت احساس گرسنگی نمی کنند از این رو مقدار زیادی مواد خارجی مانند تکه چوب ، کیسه پلاستیک و سیم می بلعند . از فاکتور های دیگر بروز انباشتگی در شتر مر غ ها عوامل محیطی – مدیریتی است مانند پروراندن جوجه ها بر روی کف شنی که اگر خاک نرم و سبک یا خشک باشد سبب بلع بیش از اندازه شن وماسه می شود . گرسنگی و سرو صدای محیطی می تواند ایجاد کننده ی استرس باشد که این عامل منجر به جانشین سازی خوراک شده و از عوامل دیگر یروز به حساب می آید در واقع می توان گفت کمبود تغذیه ای ، شتر مرغ ها را به سمت گند خواری یا اشتهای غیر طبیعی تحریک می کند . نبود سنگریزه و شنریزه در حد مطلوب جهت کمک به آسیا کردن مواد بلع شده در سنگدان ممکن است زمینه انسداد را مهیا کند بنا بر این وجود سنگریزه در یک حد معین برای پرندگان ضروری است . عواملی مانند عفونت ناشی از تجمع عوامل باکتریایی ( Megabacteria ) و قارچی ( Candida)نیز می توانند باعث ایجاد زمینه مساعد جهت انسداد گردد . جوجه های مبتلا به انسداد افزایش وزن روزانه نداشته و بسیار آهسته رشد می کنند همچنین تخلیه مدفوع همراه با زحمت و فشار زیاد انجام شده و از خود صدا در می آورند ،به غذا نوک می زنند ولی غذا نمی خورند . انسداد را می توان با ملاسمه سختی و بزرگ بودن شکم مشخص نمود . شتر مر غهای مبتلا به انباشتگی در حالت جناغ سینه ای دچار زمین گیری شده ، کاملا هوشیار بوده و گردنشان را به حالت کشیده نگه می دارند .
پیشگیری و درمان یبوست:
در پیشگیری از بروز این بیماری توجه به استرس های ناشی از انتقال و تغییر محل ودست یابی به مواد خارجی بسیار حائز اهمیت است . می توان با اجتناب و دوری از عوامل سببی در مزرعه از یبوست جلوگیری به عمل آورد. لذا باید جهت به حداقل رسانیدن تلفات ، برای افرادی که به شیوه ای با حیوان سر وکار دارند تعالیمی در نظر گرفته شود تا فائق آمدن بر مشکلات را بیاموزند . در پرواربندی متراکم شتر مرغ ها احتمال آنکه یبوست یک مشکل عدیده بشمار آید کم است ، اما می توان آن را بعنوان یک عامل مهم فناپذیر برای جوجه های جوان در صنعت پرورش نیمه متراکم که دسترسی به چرای آزاد یا محدودیت پایه ای دارند به حساب آورد . انباشتگی معده کمی پس از انتقال جوجه ها ازجا یگاه نگهداری با کف بتنی به محوطه باز بی تردید یکی از مشکلات رایج مزارع پرورش به حساب می آید .
ساده ترین روش روغنی کردن یا ایجاد لغزش راه دهان است که روغن های گیاهی قادر به کمک تجزیه مقداری از این مواد است که شتر مرغ ها مجددا به یک جیره غذایی نرمال دست خواهند یافت .زمانی که امر تشخیص به سهولت امکان پذیرد مداخله جراحی می تواند خیلی موثر واقع شود که پس از باز کردن پیش معده می توان پیش معده و سنگدان را تمییز کرد . خوراندن داروی روغنی نمک اپسوم ( سولفات منیزیم ) در آب به مقدار ¼ قاشق چایخوری برای جوجه های شتر مرغ تا 2 قاشق سوپ خوری برای یک شتر مرغ بالغ پیشنهاد شود .
از اصول های دیگر درمان می توان موارد زیر را نام برد :
1- در اختیار قرار دادن پارافین طبی ، سولفات باریم و لاکتوز بطریقه خوراکی
2- دسترسی آزاد و آسان به غذا جهت ممانعت تحریک پرنده به خوردن اشیاء خارجی
3- دور کردن اشیاء خارجی از بستر و جایگاه نگهداری
مدفوع خواری :
در وضعیت طبیعی جوجه هایی که به تازه گی از تخم خارج شده اند مواد دفعی والدینشان را مصرف می کنند که ممکن است منبع میکرو ارگانیسم هایی باشد که در مجرای گوارش آنها ساکن بودند .
پر کنی ( پر خوری ) :
این عارضه به عنوان یک فعالیت جانشین و جبرانی بطور انفرادی در گله های شتر مرغ حادث می شود . این رفتار ناپسند معمولا توسط یک پرنده آغاز می شود . شترمرغ های دیگر با مشاهده زخم های کوچک و خونریزی در پشت پرندگان دیگر تحریک شده و این عمل را تقلید می کنند ولی اغلب یک پرنده مقصر است . پرخوری در شتر مرغ ها میتواند با جیره غذایی شتر مرغ ها تصحیح شود. ای جیره دارای 25 % پروتئین ، 0.3 % متیونین % 1.36 % لایزین ، 1.67 % آرژنین ، 0.25 % تریپتوفان ، 7 % فیبر ، 6.97 % انرژی متابولیسمی ، 3.9 % کلسیم ، 21 % فسفر و 5 % نمک است .
بیماری های کمبود تغذیه ای :
وبتامینE وسلنیوم : کاهش جوجه در آوری ، دیستروفی عضلانی ، مرگ و میر شدید جوجه ها و ناباروری همیشگی در نر ها می تواند از علائم کمبود طولانی مدت به حساب آید .
استفاده از مکمل ویتامین E و سلنیوم در جیره می تواند موثر واقع شود . مکمل ویتامین E و سلنیوم را می توان هر روز به مقدار g/kg 1 به شتر مرغ ها خوراند که این مکمل دارای IU 40000 ویتامین E و 40 میلی گرم سلنیوم در هر کیلو گرم است . تزریق ویتامین E و سلنیوم در 0.25 دز برای جوجه های تازه تفریخ شده و 0.5 میلی لیتر برای جوجه های با بالای دو هفته از سن و تقریبا 5 میلی لیتر برای یک پرنده بالغ د ر هر چهار هفته بصورت درون ماهیچه ای توصیه می شود .
ویتامین های مهم گروه B ، ویتامین B2 و بیوتین:
کمبود این ویتامین ها منجر به پیچیدگی انگشتان پا به علت نقص در جوجه در آوری ، فلجی دائم ، پیچش پاها ، لغزش تاندون و کاهش جوجه درآوری می گردد.
مکمل ویتامین محلول درآب می تواند در سن چهار هفتگی و در زمان احساس کمبود، به آب آشامیدنی اضافه شود. تزریق ویتامین B کمپلکس به مقدار 1 میلی لیتر در 10 کیلو گرم از وزن بدنی توصیه می شود .
اسید پانتوتنیک :
التهاب پوست در اطراف منقار ، چشم ها و بال ها و تاخیر در رشد را می توان از مشخصات بارز کمبود این ویتامین دانست . جهت رفع علائم این بیماری 0.5 میلی لیتر برای جوجه های تازه متولد شده توصیه می گردد. نیاسین :
کمبود این ویتامین دارای علائم مشخصه زیر می باشد : طاسی در سر وگردن ، کاهش جوجه درآوری رشد ضعیف جوجه ها ، نداشتن پر در سر وگردن و پر در آوری ضعیف.
مکمل بیوتین که شامل g/kg 0.3 بیوتین ، g/kg 30پنتوتنیک اسید و g/kg 200 ویتامین C می باشد را می توان به جیره روزانه درمقدار g/kg 1 خور اک افزود .
کلسیم ، فسفر و ویتامین D :
ازبارزترین علائم کمبود بد شکلی پای حیوان( نرمی استخوان در پرنده های جوان) است. با تصحیح نسبت کلسیم به فسفر در جیره تکمیلی بوسیله سنگریزه سنگ آهک یا استخوان های آسیا شده میتوان کمبود را جبران نمود.
منگنز :
ناهنجاری سیستم اسکلتی به خصوص لغزش تاندون ، کوتاهی و کلفتی استخوان های پا ناشی از کمبود منگنز می بلشد .
افزلیش حد اقل 120گرم منگنز در 1000 کیلو گرم خوراک ، افزودن سولفات منگنز یا کلرید منگنزبه مقدار gr 2 در 10 لیتر آب آشامیدنی توصیه می شود.
روی :
بدشکلی عضو ، کلفتی پوست پا ها و ران ، رشد ونمو ضعیف پاها از علائم کمبود روی است .
وجود روی به مقدار 80 گرم در 100 کیلو گرم از خوراک فرموله شده توصیه می شود همچنین استفاده از آب عبور داده شده از لوله های گالوانیزه شده می تواند در درمان این بیماری ها موثر واقع شود .
اسید های چرب ضروری . اسید لینو لئیک ، لینو لنیک و آراشیدونیک اسید :
ازعلائم کمبود کاهش یافتن قابلیت جوجه در آوری و زنده ماندنی جوجه ها می باشد که با مکمل کردن روغن های گیاهی و روغن ماهی به جیره قابل درمان می باشد.
نتیجه گیری :
از آنجایی که پرورش شتر مرغ یک کار پر خطر است و مرگ ومیر در اولین هفته از زندگی گاهی تا 50 % نیز می رسد از اینرو نفوذ بیماری قادر به افزایش تلفات خواهد بود . انباشتگی و انسداد پیش معده و سنگدان زمانی رخ می دهد که این اندام ها توسط بستر ، شن ، فیبر زیاد یا مواد خارجی مانند تکه های چوب و کیسه های پلاستیکی پر شوند . همچنین با قرار دادن علوفه های خشک بلند در اختیار آن ها به خصوص جوجه ها زمینه را برای یبوست فراهم می کنیم. همچنین یکی ازبهترین روش ها برای پیشگیری از بیماری های کمبود تغذیه ای ترتیب دادن جیره ای مناسب با توجه به سن پرنده و فاکتور های محیطی و ... می باشد بنابر این با در نظر گرفتن اصول مدیریتی می توانیم از تلفات ناشی از این سندرم ها بکاهیم